Αρετή Βογιατζή του Στεργίου και της Ελένης γεννήθηκε στη Δράμα το 1915. Στα 12 της χρόνια, πήγε εσώκλειστη στο Παρθεναγωγείο – Διδασκαλείο των Σερρών, απ’ όπου αποφοίτησε ως νηπιαγωγός τρία χρόνια μετά. Ορκίστηκε στη Δράμα και διορίστηκε στην Προσοτσάνη το 1930, στο μοναδικό νηπιαγωγείο που υπήρχε τότε. Υπηρέτησε επί 30 χρόνια εκεί, μέχρι το 1960, χρονιά που μετατέθηκε μαζί με το σύζυγό της στη Δράμα, όπου υπηρέτησε στο 2ο Νηπιαγωγείο έως το 1965, και από τότε έως τις αρχές της δεκαετίας του 1970 που συνταξιοδοτήθηκε υπηρέτησε στη Θεσσαλονίκη στο 21ο Νηπιαγωγείο.

Στη διάρκεια της τρίτης βουλγαρικής κατοχής (1941-44), όλο το διδακτικό προσωπικό της Ανατολικής Μακεδονίας μεταφέρθηκε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί, τα χρόνια του πολέμου, η Αρετή υπηρέτησε στο 12ο Νηπιαγωγείο. Παντρεύτηκε το 1941 τον Προσοτσανιώτη διδάσκαλο Μελαδίνη Αριστείδη του Βασιλείου και της Αικατερίνης. Επέστρεψε, μαζί με τον άντρα της και τα δύο της παιδιά (Βασίλη και Ελένη), στην Προσοτσάνη το 1947. Πέθανε στην Αθήνα στις 18 Μαΐου του 1979 σε ηλικία 64 χρονών.

Η πράξη για την οποία τιμήθηκε η Αρετή ήταν η εξής:

Τον Νοέμβριο του 1931 κάηκε το μοναδικό τότε Νηπιαγωγείο της Προσοτσάνης, από πυρκαγιά που εκδηλώθηκε στον υπόγειο χώρο όπου στεγαζόταν ξυλουργείο. Το κτίριο βρισκόταν δίπλα στα Εκπαιδευτήρια Προσοτσάνης δηλαδή κάπου εκεί που βρίσκεται σήμερα το ολοήμερο του Α’ Δημοτικού Σχολείου. Η Αρετή ήταν μόλις 16 ετών όταν συνέβη το εν λόγω γεγονός και η δεύτερη σχολική της χρονιά στην Προσοτσάνη. Με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία, κατάφερε να διασώσει όλα τα νήπια, περί τα σαράντα, από το φλεγόμενο κτίριο πριν αυτό καταρρεύσει.

Για την ηρωική της πράξη αυτή, τιμήθηκε τότε από τον Επιθεωρητή της εκπαιδευτικής περιφέρειάς της, το Δ.Σ. της Δόξας Δράμας ως αθλήτριά τους, κ.α. Το κυριότερο, όμως, ήταν η ευγνωμοσύνη που έδειχναν στο πρόσωπό της οι κάτοικοι της Προσοτσάνης και ιδίως οι γονείς των δεκάδων νηπίων που έσωσε από την πυρκαγιά και ίσως από βέβαιο θάνατο.

Μετά από πρόταση του Μουσικοχορευτικού Συλλόγου Προσοτσάνης «ο Μέγας Αλέξανδρος», τη σύμφωνη γνώμη του Σχολικού Συμβουλίου του Νηπιαγωγείου, του Δημοτικού Συμβουλίου Προσοτσάνης και των ιεραρχικά προϊσταμένων, η Υφυπουργός Παιδείας ενέκρινε με την υπ’ αρ. ΦΕΚ 3416/1-7-2022απόφασή της την προσθήκη προσωνυμίας «Αρετή Βογιατζή – Μελαδίνη» στο 1^ο Νηπιαγωγείο Προσοτσάνης.

Η εργασία των διδασκόντων την εποχή εκείνη, οι συνθήκες, τα ωράρια και οι υπηρεσιακές υποχρεώσεις ήταν απόλυτα διαφορετικές από τις σημερινές. Το ωράριο ήταν πρωί-απόγευμα και το Σάββατο, πρωί. Επιπρόσθετα, υπήρχαν εκθέσεις χειροτεχνίας στην Επιθεώρηση, γυμναστικές επιδείξεις, οργάνωση συσσιτίων, και θεατρικές παραστάσεις για τους κατοίκους του χωριού αλλά και για την παραμεθόριο. Η προσπάθεια όλων τότε ήταν, πέρα από τη μάθηση, να διασκεδάσουν την ένδεια των ανθρώπων. Η Αρετή με δική της πρωτοβουλία μέσω παρεμβάσεών της στην Επιθεώρηση, εισήγε εποπτικά μέσα διδασκαλίας με τη μορφή εκπαιδευτικών παιχνιδιών της σχολής Μοντεσόρι.

Η Αρετή ανέβαζε συχνά θεατρικές παραστάσεις, γράφοντας τη μουσική, σκηνοθετώντας και ζωγραφίζοντας τα σκηνικά, παρασέρνοντας έτσι σε αυτή τη δημιουργικότητα τα νήπια του σχολείου της και όχι μόνον. Αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό που διατήρησε μέχρι τέλους. Αγαπούσε τα παιδιά, την ατμόσφαιρα του σχολείου και θυμόταν πάντα, εκτός από τα ονόματα των παιδιών της κάθε χρονιάς, και τα ονόματα των μανάδων τους καθώς και τα ονόματα των μαθητών της από προηγούμενες χρονιές. Ήταν γεννημένη νηπιαγωγός.