Κροατία 2007

altΤο βράδυ της Τρίτης 4 Σεπτεμβρίου 2007 ξεκινήσαμε από την Προσοτσάνη με προορισμό την Κροατία. Εκεί, φιλοξενηθήκαμε για τέσσερις ημέρες, 6-10 Σεπτεμβρίου 2007, σε ένα μικρό χωριό το Prepustovec, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Ζάγκρεπ, την πρωτεύουσα της Κροατίας. Οι άνθρωποι του τοπικού πολιτιστικού συλλόγου ανέλαβαν την φιλοξενία των τριάντα ατόμων του «καραβανιού» στα σπίτια τους. Μια φιλοξενία η οποία θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη όλων μας. Άνοιξαν τα σπίτια τους την αγκαλιά τους, μας έδειξαν την αγάπη τους, μας έκαναν να νιώθουμε σαν στα σπίτια μας και ας ήμασταν 1500 χιλιόμετρα μακριά.

Η παράσταση της πρώτης ημέρας η οποία θα πραγματοποιούνταν σε παραλιακή πόλη της Κροατίας αναβλήθηκε, καθώς και εκεί τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν θύματα από καταστροφικές πυρκαγιές. Επισκεφτήκαμε έτσι το χωριό στο οποίο γεννήθηκε ο στρατάρχης Τίτο, ο ηγέτης της άλλοτε ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, Κροάτης στην καταγωγή. Ένα μικρό αγροτικό χωριό, Kumrovec, το οποίο δεν κατοικείτε αλλά έχει μετατραπεί σε μουσείο λαϊκού-αγροτικού πολιτισμού. Το πράσινο κυριαρχεί παντού, δάση εκτείνονται δεξιά και αριστερά του δρόμου που ακολουθούμε για να ανέβουμε στο βουνό πάνω από την πόλη του Ζάγκρεπ, τόπο προορισμού των κατοίκων του κάθε Σαββάτο-Κυριακή, για άθληση και διασκέδαση. Την ξενάγηση μας έχει αναλάβει ένας νεαρός Κροάτης, ο Martin, ο οποίος μιλά άψογα ελληνικά καθώς έχει σπουδάσει ελληνική φιλολογία και φιλοσοφία!
Το Ζάγκρεπ είναι μια πόλη περίπου ενός εκατομμυρίου, με μεγάλα κτίρια, χαρακτηριστικά των κεντροευρωπαϊκών πόλεων και με πολλά πάρκα. Σε ένα από τα κεντρικά της πάρκα έγινε και η πρώτη μουσικοχορευτική μας παράσταση, την οποία κάλυψε και πρόβαλε το πρώτο κανάλι της κροατικής τηλεόρασης. Με την συνοδεία της γκάιντας, του κλαρίνου, του νταουλιού και μπροστά την ελληνική σημαία, ακολούθησε παρέλαση των δύο συλλόγων στους δρόμους του Ζάγκρεπ.
Ακόμα μία παράσταση ακολούθησε στο χωριό Zelina, το οποίο γιόρταζε τα «Γενέθλια της Παναγίας». Η γιορτή μετατράπηκε σε ξέφρενο γλέντι, γεμάτο χορό και τραγούδι, ελληνικά και κροατικά. Το δέσιμο όλων ήταν γεγονός, οι φιλίες είχαν ήδη αρχίσει να δημιουργούνται.

Οι Καθολικοί γιορτάζουν με μεγαλύτερη επισημότητα τα «Γενέθλια της Παναγίας». Ιδιαίτερα οι Κροάτες συγκεντρώνονται σε ένα ναό ο οποίος ονομάζεται «Marija Bistrica», κοντά στο χωριό όπου και φιλοξενούμασταν. Χιλιάδες κόσμος με τις παραδοσιακές φορεσιές συρρέει από όλες τις γωνιές της χώρας για να προσκυνήσουν. Αυτό έχει καθιερωθεί από το 1994, χρονιά που για πρώτη φορά ο αείμνηστος Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β´ επισκέφτηκε την Κροατία και λειτούργησε στον συγκεκριμένο ναό, εν μέσω του πολέμου με την Σερβία. Επίσημοι καλεσμένοι, παραβρεθήκαμε στην Θεία Λειτουργία με τις παραδοσιακές μας φορεσιές δίπλα στον πρόεδρο της Κροατίας και τον καρδινάλιο Josip Bozanic, ο οποίος μνημόνευσε την παρουσία μας, όντως ως οι μόνοι ξένοι ανάμεσα στους εκατοντάδες πολιτιστικούς συλλόγους από όλη την Κροατία.

Όλες αυτές τις ημέρες δίπλα μας ήταν ο άνθρωπος που βοήθησε ώστε οι δύο πολιτιστικοί σύλλογοι να έρθουν σε επαφή, ο κύριος Γιάννης Κατσούρας, ένας δικός μας άνθρωπος, τον οποίο η μοίρα οδήγησε δέκα ετών να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να ζήσει την υπόλοιπη ζωή του στην Κροατία. «Ποτέ κανείς δεν μου εξήγησε γιατί έπρεπε να εγκαταλείψουμε την πατρίδα μας, ούτε οι ίδιοι οι γονείς μου…», μας λέει με παράπονο με τα λίγα ελληνικά που θυμάται ακόμα. Γεμάτος συγκίνηση παρακολουθεί τους ελληνικούς χορούς και τραγουδά με την ψυχή του. Χαίρεται και δακρύζει…

Το τελευταίο βράδυ μας βρίσκει στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου σε μια αποχαιρετιστήρια γιορτή που κράτησε αρκετές ώρες με χορό και τραγούδι. Η συγκίνηση είναι έκδηλη στα μάτια όλων την ώρα του αποχαιρετισμού, όμως γλυκιά είναι και η αναμονή για το επόμενο καλοκαίρι που θα μας επισκεφτούν με την σειρά τους και θα γνωρίσουν από κοντά τον τόπο μας και τους ανθρώπους του.