Ταξίδι στη Νότια Πελοπόννησο
Στις 30 Ιουλίου 2000 και ώρα 8:00 μ.μ. ξεκινήσαμε με προορισμό την Πελοπόννησο και συγκεκριμένα την Καλαμάτα. Το λεωφορείο αναχωρεί μπροστά από το πλατάνι, αφήνουμε την όμορφη κωμόπολη μας με σκοπό να μεταφέρουμε την αγάπη της στην άλλη άκρη σχεδόν της Ελλάδας. Στον Ισθμό της Κορίνθου μας περιμένει για να μας γνωρίσει ο κ. Παναγιώτης Χορίκης. Αφήνουμε πίσω μας την Κόρινθο και ακολουθώντας τον παραλιακό δρόμο έχοντας αριστερά μας τον Σαρωνικό, κατευθυνόμαστε προς την Επίδαυρο. Φθάνοντας, μέσα από τα πεύκα ξεπροβάλλει επιβλητικό και μεγαλοπρεπές το αρχαίο θέατρο που όλοι θαυμάσαμε και αποθανατίσαμε με τις φωτογραφικές μηχανές. Στη συνέχεια φθάνουμε στο Ναύπλιο. Η πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους με το μεσαιωνικό της κάστρο το Παλαμήδι. Σε ένα από τα ψηλότερα σημεία του γράφτηκε μια από της μαύρες στιγμές της επανάστασης του ΄21. Εκεί σε ένα στενό και χωρίς φως κελί φυλακίστηκε η σημαντικότερη ίσως μορφή της επανάστασης, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το απόγευμα φθάσαμε στην Καλαμάτα όπου μας περίμενε οι άνθρωποι του εκεί συλλόγου για να μας τακτοποιήσουν στην κατασκήνωση «Αναγέννηση», στην ακτή Βελίκα, 20 χιλιόμετρα μακριά από την Καλαμάτα.
Την Τρίτη 1/8 το πρωί ξεκινάμε για την Πύλο. Μια όμορφη μικρή πόλη στα παράλια του Ιονίου, μ’ ένα από τα πιο καλοδιατηρημένα μεσαιωνικά κάστρα. Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο μπροστά μας σε ένα ερειπωμένο σπίτι μια μαρμάρινη επιγραφή μας ενημερώνει «Εδώ γεννήθηκε και έζησε ο Ολυμπιονίκης της Στοκχόλμης (1912) Κωστής Τσικλητήρας 1888-1913...». Ψηλά από το κάστρο βλέπουμε το μικρό νησάκι της Σφακτηρίας. Μια μικρή βόλτα με τα καραβάκια και φτάσαμε στο νησάκι, όπου το 1827 δόθηκε η περίφημη ναυμαχία του Ναβαρίνου που έκρινε την έκβαση της επανάσταση του 1821. Ακολούθως επισκεφτήκαμε την Μεθώνη και την Κορώνη με τα γνωστά τους κάστρα. Ένα από τα ομορφότερα σπήλαια της Ελλάδας είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την Τετάρτη 2/8. Το σπήλαιο του Δυρού στη Μάνη. Μία διαδρομή 1.200 μέτρων που διαρκεί 25 λεπτά με βαρκούλα μέσα από στενούς διαδρόμους, με σταλακτίτες και σταλαγμίτες διαφόρων χρωμάτων. Ο λεμβούχος μας εξηγεί το κάθε τι που βλέπουμε, είναι μια εμπειρία καταπληκτική.
Το απόγευμα της Πέμπτης 3/8 κάναμε μια βόλτα στην Καλαμάτα για τα απαραίτητα ψώνια μας. Η Παρασκευή 4/8 περιλάμβανε εκδρομή στην ομορφότερη ίσως περιοχή της Πελοποννήσου, τη Μονεμβασιά με τα θαυμάσια κάστρα της, τα στενά και γραφικά σοκάκια, τον τάφο του ποιητή μας Γιάννη Ρίτσου και βέβαια το γνωστό κανόνι της. Ο δρόμος που ακολουθούμε διασχίζει τον Ταΰγετο, ένα επιβλητικό όρος με πλούσια βλάστηση που χωρίζει την Μεσσηνία από την Λακωνία. Στους πρόποδες του δεσπόζει ο βυζαντινός Μιστράς, μια πολιτεία άλλης εποχής.
Τελευταία μέρα στην κατασκήνωση με αποχαιρετιστήρια γιορτή και παρουσίαση των χορών της Μακεδονίας και Θράκης από το συγκρότημα του συλλόγου μας, στα παιδιά της κατασκήνωσης και τους γονείς τους, μαζί με το χορευτικό του συλλόγου «Ξενία», που παρουσίασε νησιώτικους χορούς.
Η επίσημη εμφάνιση του χορευτικού μας πραγματοποιήθηκε το ίδιο βράδυ (5/8) στις πολιτιστικές εκδηλώσεις «ΘΟΥΡΙΑ 2000» του Δήμου Θουρίας όπου μπροστά σε πλήθος κόσμου με περηφάνια τα παιδιά του συλλόγου, δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους, παρουσίασαν χορούς της Μακεδονίας και της Θράκης. Το ζεστό χειροκρότημα και η φιλοξενία που μας επιφύλαξαν στην Θουρία ήταν συγκινητική και μας σκλάβωσε όλους.
Ξημερώματα Κυριακής 6/8, αποχαιρετήσαμε τους ανθρώπους του συλλόγου «Ξενία» και αφήνουμε πίσω μας την Καλαμάτα, αλλά ακολουθώντας διαφορετικό δρομολόγιο παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής. Κυπαρισσία, Αρχαία Ολυμπία, Πύργος, Πάτρα, Ρίο- Αντίρριο, είμαστε απέναντι Στερεά Ελλάδα. Κάναμε στάση στην Ναύπακτο, μια πανέμορφη πόλη στα όρια του Πατραϊκού και του Κορινθιακού κόλπου. Μια μαρμάρινη πλάκα στην είσοδο του μικρού και γραφικού λιμανιού της μας ενημερώνει ότι σε ναυμαχία που έγινε εδώ το 1571, τραυματίστηκε και έχασε το αριστερό του χέρι ο Ισπανός συγγραφέας του «Δον Κιχώτη» Θερβάντες…Το απόγευμα, ακριβώς μία εβδομάδα μετά, επιστρέψαμε στην Προσοτσάνη. Ακόμα ένα ταξίδι μας έφτασε στο τέλος του.